သူဆိုတဲ့....ကြၽန္မ

ကိုးရီးယားစကတ္တဲ့...
ေရွ့ေနာက္မွားမိၿပီး...
စတိုင္ထုတ္မိတာလည္း....
သူပါပဲ....
ေဒါက္ဖိနပ္အျမင့္စီး
အိုင္တင္ေတြထုတ္ရင္း
လမ္းမွာ...ဖိနပ္မျပတ္
ေအာက္ကေဒါက္ေလး..ျပဳတ္လို႔
အနမ့္တစ္ဖက္..အျမင့္တစ္ဖက္နဲ႔
ဟာသ..တြင္ေစတာလည္း....
သူပါပဲ..
ေနပူျပင္မွာ.ဆိုင္ကယ္စီး
အသားမဲမွာစိုးလို႔..
ထီးကေလးဖြင့္ေဆာင္းမိ
ေလထီးခုန္သလိုမ်ိဳးနဲ႔
ဆိုင္ကယ္ေပၚကလႊင့္က်န္ကာ
စကတ္ေလး..ေခါင္းေပၚမွာၿခံဳကာ
ဆိုင္တန္းမ်ားေရွ့..
မီးမီးေလး..ရွက္ရွက္ျဖစ္တာလည္း
သူပါပဲေသးေလ...
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း...
ပါးစပ္ကမုန္႔က..ျပတ္တယ္မရိွ
အေငးလြန္ၿပီး...ဓာတ္မီးတိုင္နဲ႔
အႀကိမ္ႀကိမ္၀င္တိုးမိတာလည္း....
သူပဲေသး...
အသစ္အဆန္းမ်ား...
ႀကိဳက္မွႀကိဳက္တဲ့...
ဘယ္ေနရာမွာ..ဆိုင္အသစ္ဖြင့္
သူေရာက္ၿပီးၿပီ....
ဆိုင္အေနအထားသူသိၿပီးသား
ေဗဒင္ဆိုလည္း...
မသိတဲ့ေနရာသူမွာမရိွ
လမ္းထြက္ရင္..ပါးစပ္က
ပိတ္လို႔မရ..ေတြ႕တဲ့လူတိုင္း
ၿပံဳးျပႏူတ္ဆက္ေနရတဲ့
သူခမွ်ာ...
ေက်ာင္းတက္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း....
ေကာင္ေလးေတြ၀ိုင္း၀ုိင္းလည္
သေဘာက်..ခ်စ္ႀကိဳက္လို႔ေတာ့
ေယာင္မွားၿပီးမထင္လိုက္ေလနဲ႔
အလွစာရႊက္ကိုယ္စီနဲ႔...
ရည္းစားစာလာလာေရးခိုင္းလို႔
အားတယ္တယ္ဆိုမရိွ...
ဒါကိုပဲ..သူက
ကုသိုလ္လည္းရ..၀မ္းလည္း၀တဲ့
လက္ထဲမွာပိုက္ဆံသာမရိွတာ
သူမ်ားေကြၽးထားတာေတြနဲ႔
သူစားေနရတာ..အေကာင္းစားႀကီးပဲ
မသိသူမ်ားက...သူေဌးသမီးတဲ့
အလွဴပြဲမ်ား..ေယာင္ၿပီးမဖိတ္ေလနဲ႔
မအားအားေအာင္..
သြားတတ္တာလည္း..သူပါပဲ
သူငယ္ခ်င္းမ်ားေမြးေန႕တဲ့
မဖိတ္ေလနဲ႕.အရင္း႐ႈံးတာခ်ည္းပဲ
သူေပးေနက်ေမြးေန႔လက္ေဆာင္က....
ဟီး.ဟီး..ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔..
စိတ္တုိင္းက်တိုင္လုပ္ၿပီး...
ယူလာမယ္..ေမြးေန႔ကတ္ပဲ
ဒါကသူရဲ႕ပင္တိုင္စတိုင္..
သူ..သူန႔ဲ..ဘယ္သူမ်ားလဲ
မစဥ္းစားမေနပါနဲ႔...
သူက..စာေရးသူ..ကြၽန္မ (ခ်ယ္ရီခ်ိဳ)

cherrycho